Sabretmenin son tesbih taşında yüreğim...

Sabretmenin son tesbih taşında yüreğim..
Doksan dokuzuncu taşı elimde sabrın... Korkuyorum o bittiğinde bende bitmiş olucak tahammül..
Yinede son taşıdır sabrın dayandırır beni bir vakit daha bilinmeye..
SONRASI...
bilmiyorum sonrasında içimdeki boşluğun yerini neyi eklerim elimdeki tesbihin yerine neyi koyarım BİLMİYORUM.... SABREDİYORUM İŞTE..
Hemde herşeye...
Son taşı sıkıca tutuyorum parmaklarımın arasında.
Kayıp gidecek herşeye hazırlıklı olsun istiyorum yüreğim.
Olmuyor bir insan kendini ne kadar hazırlayabilir bir bilinmeyene... Düşünmek istemiyorum..
şimdi yapabildiğimce sabırlı olmak istiyorum.
Son taşını elimden düşürmemek için sabrın..
Gayret ediyorum sınırsız bir infilak yaşıyor içim.
Sanki birazdan patlayacak kederinden ve son taşta düşecek ellerimden.. DÜŞMESİN GÜCÜM YETTİĞİ KADAR BENDE KAL BİLİNMEZLİĞİM...
GÜCÜM YETTİĞİ KADAR ve BENDE KALABİLDİĞİN KADAR KAL SABRIM....