Gönül kervanı

Mecalsiz dermansız yürüyen yolcu

Her geçen gün sona sonu ekliyor

Yüreği kimsesiz eriyen yolcu

Gel, gönül kervanı seni bekliyor

Bükmüşsün boynunu ıssız çöldesin

Bilinmez kaç yıldır sen bu haldesin

Hangi menzillerde hangi dildesin

Gel, gönül kervanı seni bekliyor

Ufkunda bulutlar tek tek kararmış

Kalmamış yeşilin hepsi sararmış

Yine de bitmeyen bir ümit varmış

Gel,gönül kervanı seni bekliyor......

Görünen ardını görmeli gözler

Bu mihnet yüküne dayanmaz dizler

Duysan da an be an sitemli sözler

Gel,gönül kervanı seni bekliyor.....

Aç gözünü artık ruyadan uyan

Kalmadı mı sandın sesini duyan?

Kaçırma fırsatı,kalırsın yayan

Gel,gönül kervanı seni bekliyor...

Yüzünde çizgiler gözünde yaş mı?

Bu çile gönülde vuslata eş mi?

Hayatın çözümsüz bir keşmekeş mi?

Gel, gönül kervanı seni bekliyor...

Avare bir yel idin bunca yıl estin

Yarenle selamı sabahı kestin

Yaranı saracak var mı bir dostun ?

Gel,gönül kervanı seni bekliyor...

Gördüğün güzellikler olsa da hile

Aldırma yine de zor olsa bile

Varırsın belki bir gün sen o menzile

Gel,gönül kervanı seni bekliyor...

AŞk VaDiSi

O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?

Sahile vurdu kalbim, su yandı, kum da yandı.

Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,

Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.

Yurdundan mahrum edip dolaştırdın Cem gibi.

Ruhumla söndü alev, sonra ruhum da yandı.

Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut

Bülbülün küllerine konan puhum da yandı.

Böylesi bir yangını görmedi Nemrut bile.

Kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı.

Âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım,

Kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı.

Bir damla su ver bana ey çöl!Bari sen küsme.

Kalmadı hiçbir şeyim bak, günahım da yandı.

Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.

Ülkem yıkıldı heyhat!

Ordugâhım da yandı.

Köleleri her akşam duman kıldı gözlerin,

Başıma tâc ettiğim padişahım da yandı.

İlk defa böylesine tutuştu gökkuşağı.

Renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı.

O’ndan başka ne varsa yandı,

Yandık sen ve ben.

O’nu göreyim diye, kıblegâhım da yandı.


Nurullah Genç

Ağlamak için gözden yaşmı akmalı ?

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?

Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?

Sevmek için güzele mi bakmalı?

Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?

Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?

Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?

Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?

Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?

Solması için gülü dalından mı koparmalı?

Pembe bir gonca iken gül, dalında solmaz mı?

Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?

Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

YaR De ve SuS DeDi

Bu gün, kendime yüreğimin iklimini yaşamayı teklif ettim..

Bana, “yâr” de ve sus!dedi…

* * * * * *

Boyun büküyorum.

Bir sabâ yeli esse de yüreğimin güneyinden, Ruhuma dostluk teklif etse..

O zaman bitecek bu ikilik!

Ayaklarım, yüreğime tabi olmanın izzetiyle en güzel mekanların konuğu olacak..

Bir gün bitecek bu ikilik!

Tek olan, huzuruna alacak;

huzuru verecek yüreğime;

Lisanımda hafîden bir ses:

A L L A H

Dilim damağımla vuslatında daim olursa su tadında yaşayacağım hayatı, dilim damağıma susuzluktan yapışmış gibi bile olsa…

* * * * * *

Dizini dizlerine dayayıp, ellerini tutup ahitler vermeyi dilediğim efendim, Beni bırakma! Gerçekten ben senin ellerimden tutmana her zamandan daha ziyade muhtacım…

Bir sevr sıcaklığı…

Bir “la-tahzen!” lisanı,

Bir sabır tavsiyesi…

* * * * * *

Ey Yâr! Ben, senin katından gelecek olan her hayrın fakiriyim..

Yakınlığını hissettir bana,

Yak-ışını hissettir......

AMİN...